کاربرد چسب رقیق کننده

رقیق کننده ترکیبی است که برای کاهش ویسکوزیته چسب استفاده می شود، باعث می شود چسب نفوذ خوبی داشته باشد، عملکرد فرآیند را بهبود بخشد و برخی می توانند فعالیت چسب را کاهش دهند و در نتیجه عمر مفید چسب را افزایش دهند. به منظور تسهیل پوشش چسب، اغلب از رقیق کننده برای حل کردن چسب و تنظیم ویسکوزیته مورد نیاز استفاده می شود.
رقیق کننده را می توان به دو نوع تقسیم کرد: رقیق کننده غیر فعال و رقیق کننده فعال.
①رقیق کننده غیرفعال این رقیق کننده حاوی گروه های فعال در مولکول نیست، عمدتاً حلال های بی اثر مانند اتانول، استون، تولوئن و غیره. در فرآیند رقیق سازی در واکنش شرکت نمی کند، فقط در رزین مخلوط می شود و به هدف عمل می کند. کاهش ویسکوزیته علاوه بر ایفای نقش رقیق کننده، بر خواص مکانیکی، دمای تغییر شکل حرارتی، مقاومت متوسط ​​و آسیب پیری تأثیر می گذارد. سرعت تبخیر حلال باید در نظر گرفته شود. اگر سرعت تبخیر خیلی سریع باشد، سطح لایه چسب به راحتی یک فیلم تشکیل می دهد که مانع از فرار حلال در داخل لایه چسب می شود. حباب ها در لایه چسب ایجاد می شوند. اگر سرعت تبخیر خیلی کند باشد، حلال ها در لایه چسب باقی می مانند که بر استحکام باند تأثیر می گذارد. معمولاً برای تنظیم میزان تبخیر، چندین حلال با نقطه جوش متفاوت مخلوط می شوند. بیشتر در چسب های لاستیکی، چسب های فنلی، چسب های پلی استر و چسب های اپوکسی استفاده می شود.
② رقیق کننده های فعال رقیق کننده های فعال رقیق کننده هایی با گروه های فعال در مولکول هستند. در حین رقیق شدن چسب در واکنش شرکت می کند و همچنین می تواند نقش سفت کنندگی داشته باشد (مانند افزودن رزین اپوکسی گلیسرول یا بوتیل اتر پروپیلن اکسید به چسب های اپوکسی برای ایفای نقش سفت کننده).
رقیق کننده های فعال بیشتر در چسب های اپوکسی استفاده می شوند و انواع دیگر کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.